hæðir/lægðir

2018 - Blýantsteikningar á pappír, stórar blýantsteikningar og textar á vegg.

Um verkið: hæðir/lægðir eru hluti af samsýningunni Allra veðra von, þar sem listhópurinn IYFAC vann verk sín út frá hugmyndum um veður. Í sínu verki rannsakar Halla samræmi á milli tilfinninga og veðurs. Hvernig við tölum um veður, hvaða orð við notum og hvernig við notum sömu hugtökin til að átta okkur á hlutum sem eru ósýnilegir og erfiðir að átta sig á.

„Hugsanir hrannast upp. Þær eru eins og þrumuský, allt einhvernveginn reitir þær til reiði. Þunglyndi er lýst sjónrænt sem stögu rigningarskýi sem eltir eina ákveðna manneskju. Hvaða hugrenningatengsl myndar veður við tilfinningar? Stormsveipur, þokuslæðingur, haglél, heiðskýrt, skýjað með skúrum, slydda, logn, andvari.“

- halla birgisdóttir, myndskáld

Þessi rigning er endalaus

Hún er með belging

Hláka

Allt táknar eitthvað

Þessari tekst einhvernveginn alltaf að draga niður stemninguna

Stundum passar veðrið úti svo vel við veðrið inni

I'm a paragraph. Click here to add your own text and edit me. It's easy.

​Sólskin allstaðar

Í sól langar hana að kaupa allt

Slydda í hjartanu

Geðshræring

Hún er í mikilli afneitun

Hún reynir að ná mynd af merkingunni

Langþreyttur

Hún er með rigningarsudda

Hún byggir varnarvegg

Skuggarnir hafa engin áhrif lengur

Hún er himintungl

Hvaða kenjar eru þetta í veðrinu?

Hún heldur að hún geti sungið

Fæðingarþunglyndi

Kolbikasvart

​Hún var sett í skjól fyrir utanaðkomandi áreiti

​Úrhelli

Sorti

Regnbogi

Allt virðist fullkomið

Skýrara en heiðskýrt

Hann veitir skjól

Tvíveðrungur

Hún heldur niðri í sér andanum

Óreiðan er úti og inni

Mamma, viltu taka eftir mér?

Mjög djúp lægð

Þykkildi

Hún er himnum ofar

Hugmyndir hrannast upp

Hallar óbilandi upp í vindinn

Hún notar uppfokna regnhlíf fyrir sólhlíf

Þær ýta undir hæðir hjá hvor annari

Allt er deginum ljósara

Þau koma alltaf aftur

Niðursveifla

Hún talar við köttinn um veðrið

Hærra og hærra

Hún er óþolandi og tilgerðarleg

Skuggsælt

Lítið en djúpt hyldýpi

Dauðalogn

​Hún býður lægðina velkomna

Hún íhugar það mikið

Hún er bjargvættur sólarinnar

Lognmolla í sambandinu

Hann lokar allt inni

Einstaka geislar brjótast stundum út í gegnum skýin

Kökur bakaðar um miðja nótt

Eplakinnar

Ástfangin

Það er ekki alltaf hægt að spá rétt fyrir um

Hún býr til skugga

Hún baðar sig í tungsljósinu

Úrvinda

Þú er þrumuský, alveg eins og mamma þín

Kötturinn veitir honum timabundna huggun

Hann heldur henni á floti

Hnausþykk þoka

Heiðblá

Lágdeyða

Bráðum verður hún mjög djúpt niðri

Öldugangur

Eftirsjá eftir storminn

Kona reynir að leysa úr flækjum

Hún byggir stanslausar skýjaborgir

Óáreiðanlegur

Andrúmsloftið er rafmagnað

Þær gangast við birtunni

Kolniðamyrkur

Jarðskjálftavirkni

Framtíðin er björt

Í bullandi vörn

Hún reynir að teikna sig út úr þessu

Myrkvuð nánd

Náttúruhamfarir

Fáklædd, þó það sé kalt

Vonbrigði með spána

Kuldi og einangrun

​Ég kemst varla úr sporunum

Hún skrifar bréfið

Ljósglæta

Skárri er það nú veðurofsinn

Það sést ekki alltaf á útlitinu

Hún væri alveg til í smá storm

Það er að koma frost

Skýjabólstrar

Hún er ekki klædd eftir veðri